Het promotieteam van Uurtje-Buurtje, aangevuld met medewerkers van WeHelpen, hebben tijdens de Unentse Mèrt in september 2014, informatie gegeven over de werkwijze en mogelijkheden van Uurtje-Buurtje.

Deze dag hebben we veel nieuwe enthousiaste deelnemers aan Uurtje-Buurtje in mogen schrijven. Mocht u na het lezen en bekijken van deze pagina ook deel willen nemen, dan nodigen wij u graag uit om ook een account aan te maken.

Uurtje-Buurtje...... voor en door Udenhouters!!!

Frank en Marian hebben samen een saaie bank opgeknapt naar aanleiding van een oproep op Uurtje-Buurtje. Ze maakten er een echte 'krantenbank' van voor de mediatheek van Fontys Hogeschool Journalistiek. Daar komt de bank  te staan. Frank en Marian vonden het heel leuk om te doen en de studenten maken gretig gebruik van deze leuke bank. Frank en Marian bedankt voor jullie hulp.

Ik ben Paul Mallens

Onze hond Yara wil graag naar buiten om te wandelen. Helaas kunnen wij dat niet altijd zelf en zijn daarom zoek gegaan naar iemand die graag met Yara wilde  gaan wandelen. Na een tip over het bestaan van Uurtje Buurtje heb ik mezelf aangemeld op de site.In eerste instantie reageerde niemand op mijn vraag maar toen ik naar het aanbod van de hulpaanbieders keek vond ik 2 personen die graag een hond wilde uitlaten. Astrid is een van die personen. Yara blij en Astrid en wij blij. Mooi initiatief en doordat iemand jou helpt ben je ook gemotiveerd om een ander te helpen. Ik ben wel handig dus misschien kan ik straks bij iemand een klusje doen.

Mijn naam is Astrid Otte

Ik heb me bij Uurtje Buurtje aangemeld omdat ik het een super mooi initiatief vind als mensen elkaar kunnen helpen zonder dat daar een financiële vergoeding tegenover staat. Ik ben gek op honden en ga graag wandelen.  Om die reden heb ik  op de site van Uurtje Buurtje aangeboden om honden uit te laten. Ik ben door Paul, die mijn aanbod op de site had gelezen benaderd met de vraag of ik zijn hond Yara wilde uit laten. Super leuk! Ik vindt het een fantastische hond en ga graag met Yara wandelen. Ik sta nog steeds op de site en ben inmiddels ook door iemand benaderd die graag wil wandelen, of dat ook kon.

Op 20 september stond er een leuk stukje over Uurtje-Buurtje in het Brabants Dagblad. Via onderstaande link kunt u dat stukje nog eens terug lezen.

Bekijk het artikel op de pagina van het Brabants Dagblad

Op 14 juni 2014 is Uurtje-Buurtje 'online' gegaan. De openingshandeling werd verricht door wethouder Hans Kokke (gemeente Tilburg) in aanwezigheid van vele inwoners van Udenhout en het kernteam Uurtje-Buurtje.

Het zit Julia niet mee. Door reumatoïde artritis heeft ze regelmatig pijnlijke ontstekingen in haar pols. Zodanig dat ze geopereerd moet worden. Hierbij wordt haar pols verwijderd en vervangen door een polsprothese. Ze kan hulp dus goed gebruiken! Bij het onderhoud van haar tuintje, bij wat kleinere en grotere klusjes in en om haar huis. En met haar hondje Tick. 

Goed nieuws
Ze komt in contact met WeHelpen en plaatst een paar hulpvragen. Er wordt al snel gereageerd. Iemand die in Groningen werkt en regelmatig naar het zuiden komt, zorgt voor vervoer van wat materialen die bij een kennis liggen en naar haar huis moeten worden gebracht. En ook voor Tick is er goed nieuws. Harriët, een mevrouw bij haar uit de buurt biedt aan om Tick de weken na de operatie uit te laten. En ook twee andere buurtbewoners reageren positief. 

Vrijwilligerswerk
Harrriët: ‘Ik doe vrijwilligerswerk voor Stichting ZorgDier en hoorde tijdens een informatiemiddag over WMO en burgerparticipatie/participatiesamenleving over WeHelpen. Deze middag werd georganiseerd door Zorgbelang Brabant. Thuis heb ik gelijk een kijkje genomen op de site en me aangemeld. In mijn profiel staat dat ik graag mensen help bij de verzorging van hun kat of hond. En Julia reageerde daarop.’ 

Lekker ontspannen 
Julia: ‘Ze kunnen het zo goed samen vinden, dat zie ik aan alles. En daar word ik heel blij van.’ Harriët: ‘Voor mij is dat elke keer weer een uurtje ontspanning: lekker bewegen, buiten zijn en samen zijn met zo'n heerlijk dier. Ik geniet er echt van dat de hond en ik in korte tijd samen zo'n mooie band hebben opgebouwd. Tick is door het dolle heen als ik haar op kom halen. En ik ben dan ook helemaal gelukkig!’

WeHelpen helpt echt
Afsluitend zegt Julia: ‘Ik ben echt geholpen met WeHelpen. Anders hadden Harriët en ik elkaar nooit gevonden. En ik kan iedereen dan ook van harte aanraden om mee te doen.’

Els heeft het niet gemakkelijk. Ze is al jaren chronisch ziek en minder valide, maar redde het met een beetje hulp nog net. Tot 2011. Vanaf dat moment was ze nog niet hersteld van de ene tegenvaller of de volgende diende zich aan. Ze praat er redelijk luchtig over, maar je hoort de gefrustreerde ondertoon. Dan werpt ze een blik op haar dochter. En verschijnt een stralende glimlach. 

Relativerende relatie
Lies is enig kind. En houdt veel van haar moeder. Ze gaan ontspannen met elkaar om. Zware discussies worden met een kwinkslag gerelativeerd. Daar waar de aangepaste woning hier en daar ‘hulp nodig heeft’, zoals een scheefzakkend terrasje in de achtertuin, wordt en-passant vermeld dat de verwarmde toiletbril dan weer wel een pluspunt is. Ze lachen er allebei hartelijk om! 

Overbelaste mantelzorgers
“Die verzorging, dat is het punt nog niet eens”, zegt Lies. ‘Het is vooral de wirwar van niet met elkaar samen-werkende organisaties die het leven van een mantel-zorger complex maken. En dan beschouw ik mezelf eigenlijk niet eens als ‘mantelzorger’. Ik ben gewoon een dochter, en ik help mijn moeder waar nodig.” Els valt haar bij: “Je komt in een molen terecht. Het systeem beoordeelt ‘jouw geval’. En gaf mij een indicatie die echt niet paste bij de situatie. Pas toen Lies zich er intensief en onophoudelijk mee bemoeide, kreeg ik de persoonlijke en huishoudelijke zorg die ik nodig had. Waarmee ik wil aangeven dat het dus niet zo vreemd is dat zoveel mantelzorgers overbelast raken!” 

Loslaten is anders vasthouden
“Dat is eigenlijk het merkwaardige”, vult Lies aan. “Dat wat die doelgroep zou moeten ontlasten, geeft nu een extra belasting, naast alles wat er al moet worden opgepakt en georganiseerd rondom een persoon die hulp nodig heeft. De bedoeling is vast goed, maar het resultaat is onnodig complex. Ik gebruik in mijn contacten regelmatig de term ‘NIVEA’: Niet Invullen Voor Een Ander. Juist door te investeren in een goede onderlinge samenwerking tussen de betrokken organisaties, kun je voorkomen dat er geen overzicht meer is, zaken dubbel of niet worden geregeld en de zorgkosten dus steeds verder blijven stijgen. Het is zo gemakkelijk gezegd: ‘zorg zelf voor een netwerk’. Maar we zijn met z’n tweetjes en dan ben je blij met alle hulp die voor je geregeld wordt.” Even is ze stil. En zegt dan: “Natuurlijk wil je alles zelf doen. Controle houden. Toch moet je leren dat ‘loslaten gewoon anders vasthouden is’. Die uitspraak hoorde ik laatst van een collega en die slaat de spijker op z’n kop. De zorgorganisaties kunnen hier een essentiële rol in spelen.”

Mantelzorgcompliment
Een levensmotto van Els is ‘kijken naar wat je wel kan, en niet naar wat je niet meer kan’. Ze vertelt zichtbaar trots dat ze ambassadeur is bij de Flor van Putte Stichting, die onder ander een tweedaagse voor chronisch zieken en hun mantelzorgers organiseert. En haar wens om met haar Canta een sponsortocht te rijden naar Santiago de Compostella. Om zo aandacht te vragen voor alle initiatieven voor mensen met kanker, waaronder Inloophuizen, Stichting Vaarkracht en dus de Flor van Putte Stichting. Zij organiseren veel activiteiten voor mantelzorgers, want juist die verdienen het ook ‘om er even uit te zijn’. Els: “Veel gemeenten hebben het ‘mantelzorgcompliment’ weggesaneerd. Terwijl deze organisaties laten zien, hoe waardevol hun inzet is. Ze verdienen het om in het zonnetje te worden gezet. Net als mijn dochter Lies!”